വിജനമായ ഉച്ച നേരങ്ങളില്
ഇരുട്ടത്ത് ആളൊഴിഞ്ഞ ഇടവഴികളില്
അടച്ചിട്ട മുറികളില്
നമ്മള് പലപ്പോഴും കണ്ടുമുട്ടി
നീ പറഞ്ഞ കുറച്ചു വാക്കുകളില്
ഒത്തിരി സ്നേഹവും തേങ്ങലും
പറയാന് മടിച്ചു മൌനത്തില് ചൊല്ലിയ
ആഗ്രഹങ്ങളും കണ്ണുകളില് ഞാന് കണ്ടു
എപ്പോഴോ ഇടയ്ക്കു കടന്നു വരുന്ന
ഒന്നാകാനുള്ള തോന്നല്
അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് മാറ്റിവച്ച
എത്ര എത്ര മുഹൂര്ത്തങ്ങള്
എങ്കിലും
ഒടുവിലൊരിക്കല്
കീഴ്പ്പെടുത്താനുള്ള എന്റെ ആഗ്രഹവും
കീഴ്പ്പെടാനുള്ള നിന്റെ ആഗ്രഹവും
ഒന്നിച്ചു നമ്മള് ഒന്നായി
ഇപ്പോള്
എന്റെ മനസ്സില് നിറയെ നിര്വൃതി
നേര്ത്ത കുറ്റബോധം
നിന്നില് നേര്ത്ത നിര്വൃതി
ഏറെ കുറ്റബോധം
നിന്റെ കുറ്റബോധം കാണുമ്പോള്
എന്റെ കുറ്റബോധം കുറ്റത്തെക്കാള് വലുതാകുന്നു.
കീഴ്പ്പെടുത്താനുള്ള എന്റെ ആഗ്രഹവും
ReplyDeleteകീഴ്പ്പെടാനുള്ള നിന്റെ ആഗ്രഹവും
ഒന്നിച്ചു നമ്മള് ഒന്നായി..ishttayitto
Kavitha touched my heart.
ReplyDeleteപ്രദീപേ,
ReplyDeleteഒരുപാടു നന്ദി. ഉപദേശങ്ങള്ക്ക് ഒരായിരം കൃതഞ്ജത
അജ്ഞാതനായ സുഹൃത്തേ ,
ReplyDeleteനിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം എന്റെ ഹൃദയം തൊട്ടു.
ഒരു അവാര്ഡ് പോലെ തോന്നുന്നു.
നന്ദി
"നിന്റെ കുറ്റബോധം കാണുമ്പോള്
ReplyDeleteഎന്റെ കുറ്റബോധം കുറ്റത്തെക്കാള് വലുതാകുന്നു."
തോന്നാനുള്ളത് തോന്നിക്കഴിഞ്ഞിട്ടു എന്തൊക്കെ തോന്നീട്ട് എന്താ കാര്യം... :)
എന്റെ പദസ്വനമേ
ReplyDeleteപ്രപഞ്ചത്തിന്റെ നിലനില്പ്പിന് ഈ തോന്നലുകള് അത്യന്താപേക്ഷിതം, അല്ലെ?